سيد احمد پلارك فرزند سيدعباس متولد 1344 تهران و اصالتاً تبريزي است. در سال 66 عمليات كربلاي 8 در شلمچه به شهادت رسيد او افتاد و تن به كار داد و توانست خواهرانش را در ازدواج ياري دهد. او در خيابان ايران ميدان شهدا و در محله‌اي مذهبي زندگي مي‌كرد. مسجد حاج آقا ضيا آبادي (علي‌بن‌موسي الرضا (ع)) مأمن هميشگي‌اش بود. اگرچه او را از بچگي مي‌شناختم، اما از سال 63 رفاقتمان شديدتر شد. وي دائماً به منطقه مي‌رفت و من از سال 65 به او ملحق شدم و از نزديك همراهيش نمودم. او فرمانده‌ي آرپي‌جي زن‌هاي گردان عمار در لشگر 27 محمد رسول‌الله (ص) بود خالص و بي‌ادعا». احمد مثل خيلي از شهداي ديگه بود. به مادرش احترام مي‌گذاشت به نماز اول وقت اعتقاد داشت، نماز شبش ترك نمي‌شد هميشه غسل جمعه مي‌كرد، سوره‌ي واقعه رو مي‌خوند و.... در كتاب خاطرات شهيد سيد احمد پلارك در قسمت بوي مزار شهيد، آمده است: از مزار اين شهيد (سيداحمد پلارك) كه در بهشت زهراي تهران در قطعه 26 رديف 32 شماره 22 قرار دارد بوي شميم گل ياس و عطر به مشام مي رسد كه شهيد سيداحمد پلارك را شهره كرده است. درباره علت اين موضوع تا به حال صحبت ها و نقل قول هاي فراواني شده است اما مادر شهيد اينگونه مي گويد: بوي مزار سيداحمد هيچ علتي جز لطف و فضل اللهي و رابطه ماورايي او با خدا و اولياالله ندارد و هيچ كس هم چيزي از اين رابطه نمي داند علتش را خدا مي داند و بس.